In het artikel “Belg moet thuis aan klimaat werken” (zie bijlagen) kunnen we de houding van de Belg ten opzichte van het Protocol van Kyoto afleiden. Dit artikel werd gebaseerd op een enquête die in september 2005 werd uitgevoerd door de Federale Overheidsdienst Leefmilieu. Uit dit artikel kunnen wij besluiten dat het merendeel van de Belgen weet wat het Protocol van Kyoto inhoudt en wat de oorzaken zijn van de verhoogde uitstoot van broeikasgassen. Bovendien meent 2/3 van de Belgische bevolking dat de klimaatsverandering een ernstig en dringend probleem is. Maar volgens de enquête zijn de inwoners van België er zich niet van bewust dat zij iets kunnen veranderen aan de hoge uitstoot. Zij denken dat vooral de industrie verantwoordelijk is voor de hoge emissies en dat het bijgevolg aan de industrie is om de grootste inspanningen te leveren. Bruno Tobback, minister van Leefmilieu, heeft als oplossing voor dit probleem een website (www.klimaat.be) opgesteld om de mensen zelf milieubewuster te maken en om meer informatie over het Protocol van Kyoto te verschaffen.
Bovendien worden er in België verschillende acties ondernomen om de mensen
ervan bewust te maken dat ook zij hun steentje kunnen bijdragen. Wij gaan het
bekendste en meest recente voorbeeld van een duidelijk initiatief van MOS
bespreken:
MOS of Milieuzorg Op School is een project opgericht door het Ministerie van de
Vlaamse Gemeenschap, de 5 Vlaamse provincies en de Vlaamse
Gemeenschapscommissie voor de schoolgaande jeugd. Dit project heeft 3 algemene
doelen:
Dikke-truiendag
De “Dikke-truiendag” is één van de vele initiatieven van MOS. Door het grote succes van de eerste Dikke-truiendag, werd er reeds een tweede georganiseerd op 16 februari 2006. In totaal namen er 725 Vlaamse en Brusselse scholen mee aan deze tweede Dikke-truiendag. Op deze dag droegen alle leerlingen én leerkrachten een dikke trui, sjaal, muts en handschoenen om zo te kunnen weerstaan tegen de koude als de verwarming 3 graadjes lager werd gedraaid. MOS berekende dat de deelnemende scholen hierdoor 166 ton minder broeikasgas in de lucht zouden brengen. De “Dikke-truiendag” is bovendien voor vele scholen een eerste stap geweest in de goede richting om op school te werken aan rationeel energieverbruik. Ook de tweede “Dikke-truiendag” was een groot succes en kende veel media-aandacht. Niet alleen kwamen er reportages over op het nieuws, ook op vele radiozenders werd het vermeld.
Op een dergelijke “Dikke-truiendag” hoeven de leerlingen
eens niet les te volgen op de traditionele manier. De scholen organiseerden
immers ludieke en educatieve spelletjes voor de leerlingen. Zo was er een
“dans-je-warmfuif” met soepbar, een energiedebat, de verkiezing van de leukst
ingeduffelde leerkracht, een Kyoto-wandelpool, enzovoort. De leerlingen zelf
bedachten ook vele energiebesparende tips, breiden de langste sjaal, plantten
een kyotoboom en noem maar op.
Eco-scholen
‘Eco-scholen’ is een internationaal
programma tussen verschillende deelnemende basisscholen. Voor een school
betekent de deelname niet alleen plezier voor de leerlingen, maar ook een bijdrage
tot het milieubewustzijn van de leerlingen. Het programma is heel simpel: een
school moet 7 stappen doorlopen waarbij de kinderen de grootste rol spelen. Een
voorbeeld van deze 7 stappen is het organiseren van verschillende activiteiten
omtrent milieu, het Protocol van Kyoto, … Hierbij zullen de leerkrachten niet
traditioneel lesgeven, maar zullen de kinderen vooral zelf moeten ondervinden.
Een zekere periode na de deelname, zal de school geëvalueerd worden door het Comité van de ‘Eco-scholen’. Wanneer dit resultaat positief is, behoort de school tot de ‘Eco-scholen’ en krijgt het als beloning een vlag met een bepaald logo (zie rechts). Deze vlag kenmerkt de school als milieuvriendelijk. Scholen met dergelijke vlag krijgen dan de mogelijkheid om deel te nemen aan een internationaal uitwisselingsproject met andere eco-scholen.
De Bond van Beter Leefmilieu organiseerde in 2005 de actie “Fiets naar Kyoto” voor Vlaamse werknemers. Het doel was om 125 keer de afstand van hier naar Kyoto af te leggen met de fiets. Vorig jaar werd deze actie reeds in 3 steden getest, waaronder Leuven. In Leuven wisten alle werknemers van één bedrijf samen op één maand tijd 18 keer de afstand vanuit België naar Kyoto af te leggen. Dit had rechtstreeks een positieve invloed op de doelstelling van het Protocol; zo kwam er tijdens die maand maar liefst 35 ton CO2 minder in de atmosfeer terecht. Niet alleen hielp deze actie België een stapje verder om de doelstelling opgelegd door het Protocol te verwezenlijken, ook bezat de actie een grote symbolische waarde. Het doet de mensen immers beseffen dat het Protocol helemaal niet ver van ons hoeft te staan en dat wij ook initiatieven kunnen ondernemen om ons steentje bij te dragen. Om de mensen nog meer te stimuleren werd er in 2005 zelfs een winnaar verkozen van de actie; zo ontving de Heverleenaar Joris Vercammen als hoofdprijs een splinternieuwe fiets.
Door het succes van vorig jaar, wordt de actie “Fiets naar Kyoto” ook in 2006 opnieuw uitgevoerd. Je kan je inschrijven als bedrijf of als gemeente om van 11 mei tot 22 september de auto te laten staan en met de fiets naar het werk te rijden. Iedereen die mee fietst, maakt kans op een prijs uit een grote prijzenpot.
De Vlaamse overheid riep oktober van het jaar 2002 uit tot de “Maand van de Energiebesparing”. In deze maand werden verschillende activiteiten georganiseerd onder het motto: “ ’t Is oktober, hou het sober”. De vele acties werken van dit logo voorzien:
