De meeste waarnemers zijn het erover eens
dat het Kyoto-protocol slechts een eerste, bescheiden stap is. Als we echt iets
willen doen aan de stijgende temperaturen op aarde zullen we tegen 2050 de
uitstoot van broeikasgassen op wereldniveau met minstens 15 procent moeten
verminderen. Maar met het Verdrag van Kyoto is toch al een begin gemaakt.
Steeds meer landen in de wereld nemen maatregelen in de strijd tegen
klimaatverandering en ook de VS begint stilaan te beseffen dat ze niet afzijdig
kunnen blijven. Het belang van het Kyoto-verdrag mag dus niet onderschat
worden. Het gebeurt namelijk niet elke dag dat een groot deel van de
wereldgemeenschap zich gezamenlijk engageert om echt iets te doen aan het
milieu dat we onze kinderen zullen nalaten.
Toch is er nog een lange weg te gaan! De
landen die immers deelnemen aan het Kyoto-verdrag, vertegenwoordigen slechts
iets meer dan zestig procent van alle uitstoot van broeikasgassen verantwoordelijk
voor de opwarming van onze planeet. Het is vooral belangrijk dat ook de VS,
verantwoordelijk voor meer dan een derde van alle uitstoot, serieuze
maatregelen gaat treffen.
De meest energieverslindende
industrietakken hebben hun huiswerk ondertussen gemaakt en zeer veel
geïnvesteerd in propere productiemanieren. Dat geven ook de milieuorganisaties
toe. Het is nu vooral belangrijk dat iedereen – gewone burgers, consumenten,
autobezitters, bouwers - zijn steentje gaat bijdragen. De overheid kan hier ook
een rol in spelen door bijvoorbeeld het isoleren van nieuwe woningen te
subsidiëren. Maar er zal vooral een mentaliteitsverandering moeten plaatsvinden
bij iedere wereldburger. Wat heeft het namelijk voor zin om schone en zuinige
verwarming en energie te subsidiëren als we het uitgespaarde geld vervolgens
investeren in airconditioning of een terreinwagen?
Zo moet de Europese Unie als geheel vóór 2012 de uitstoot van broeikasgassen
hebben teruggebracht tot 8 procent onder het niveau van 1990 en dat gaat ze
zeer waarschijnlijk niet halen. Ook Japan, de tweede grote wereldeconomie en
het land waar het Kyoto
verdrag in 1997 notabene werd opgesteld, zal een verlaging van 6 procent ten
opzichte van het niveau in 1990 niet gaan halen. Volgens critici heeft Japan
niet eens een concreet plan opgesteld om de redacties in het Kyoto verdrag te gaan halen. In die
context is het dan ook niet toevallig dat Japan zich meer bezig houdt met
zogenaamde 'emissiehandel' dan met het daadwerkelijk terugdringen van de
uitstoot van broeikasgassen. Onderzoek van de Wereldbank heeft aangetoond dat
Japan en een heel deel andere landen (met een aandeel van maar liefst 41
procent) op deze manier hun quota proberen te halen.