De twee belangrijkste industrielanden die uiteindelijk het Kyoto-protocol niet ondertekend hebben, zijn de Verenigde Staten en Australië.

Hoewel de VS de grootste producent van broeikasgassen is, met een percentage van 36 % van de totale werelduitstoot, doet het toch niet mee aan het Kyoto-protocol. President George Bush wil de VS niet aan het protocol binden omdat de verplichte energiebeperkingen schadelijk zouden zijn voor de Amerikaanse economie. Een stukje uit de officiële toespraak van Bush op 11 juni 2001 in verband met het Kyoto-verdrag:
“Kyoto is, in many ways, unrealistic.  Many countries cannot meet their Kyoto targets.  The targets themselves were arbitrary and not based upon science.  For America, complying with those mandates would have a negative economic impact, with layoffs of workers and price increases for consumers. And when you evaluate all these flaws, most reasonable people will understand that it's not sound public policy.”

Onder Bush en de Republikeinen heerst de opvatting dat er geen bewijs is dat de aarde opwarmt door menselijk handelen (lees de uitstoot van CO₂). Zijn regering heeft dan ook lucht- en waterverontreinigingsinspecties die onder president Clinton waren ingesteld, afgeschaft en legt het bedrijfsleven geen enkele verplichting tot milieuvriendelijkere productie op. De regering Bush gelooft immers in vrijwilligheid en vrije markt.

De Amerikaanse regering stemde er wel in toe om vanaf het voorjaar te onderhandelen over toekomstige stappen om de klimaatverandering tegen te gaan. Dit gebeurde op de VN-klimaattop in Montreal, waar begin december 2005 tienduizend wetenschappers en experts uit 180 landen samenkwamen. Hier werd beslist dat het Kyoto-protocol geen eindpunt mag zijn. Ook na 2012, als Kyoto afloopt, blijven maatregelen nodig om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.

                                                                                                       Figuur 6: spotprent

Waarom hebben de VS dan uiteindelijk toch beslist om deze stappen te ondergaan? Eerst en vooral is er de Amerikaanse publieke opinie. Daar groeit de bezorgdheid over het klimaat en de Amerikaanse bevolking wordt er zich steeds meer van bewust dat de opwarming van de aarde geen sprookje is. In de zuidelijke staten zien ze bovendien de ene orkaan na de andere over hun huizen razen. Vervolgens neemt ook in het Congres van de VS de bezorgdheid toe. Deze instelling heeft beslist dat tegen 2020 de stijging moet ophouden en tegen 2030 moet ze via bindende maatregelen afgebouwd worden. Tot slot zijn er nog de Amerikaanse multinationals waar de bezorgdheid toeneemt. Een deel hiervan wordt bepaald door eigenbelang. Ze vrezen er immers voor dat Europa met een soort van Kyoto-heffing gaat dreigen als hun bedrijven grote investeringen moeten doen om de Kyoto-afspraken te halen.

Ook de opkomende economieën China en India, die een toenemende hoeveelheid energie verbruiken en grote hoeveelheden CO₂ uitstoten, doen niet echt mee. Deze twee landen zouden over 25 jaar verantwoordelijk zijn voor 25 procent van de werelduitstoot. Hoewel zij wel het protocol ondertekenden, zijn deze twee landen voorlopig vrijgesteld van enige verplichting. Zij zijn van mening dat de Kyotonormen een te grote rem op hun economische groei zijn. 

Australië heeft op het laatste moment geweigerd zijn handtekening te zetten, omdat het verdrag volgens premier John Howard geen enkel effect zal hebben zolang grote vervuilers als de VS en China niet meedoen. Howard noemde het verdrag " zo goed als niets waard! " Dit blijkt ook uit een interview met de Financial Times van 1 maart:
"Het deert me niet dat Australië en de VS goede vreinden zijn en dat we allebei tegen Kyoto zijn. We hebben goede redenen om tegen Kyoto te zijn. Het deert me niet omdat het geen obstakel is in onze relaties met andere landen. En China ziet onze relatie met de VS als een pluspunt. Het is een van de redenen waarom ze zaken met ons willen doe

De afwezigheid van de VS, China en India legt een forse hypotheek op het welslagen van de onderneming. Zelfs al halen Europa en Japan straks de Kyotonorm, het Chinese economische wonder dreigt binnen de kortste keren alle winst teniet te doen. Tenzij de VS en China hun politiek wijzigen, lijkt het er sterk op dat het Kyoto-protocol weinig effect zal hebben.

<< vorige                                                                                                                                                    >> volgende