SMELTEN VAN AL HET IJS OP DE WERELD

Twee Engelse onderzoekers publiceerden in 2005 in het tijdschrift ‘Geophysical Research Letters’ de resultaten van een indrukwekkend onderzoek dat tientallen jaren in beslag heeft genomen. Aan de hand van het volume van de ijsmassa’s komen ze tot een zeespiegelstijging van ongeveer 24 cm. Ze hebben daartoe het aardoppervlak in ‘cellen’ opgedeeld en voor elke cel vervolgens de ijsbedekking vastgesteld. Omdat ijskappen een andere configuratie hebben dan gletsjers, hebben ze die twee typen daarbij afzonderlijk van elkaar geanalyseerd. Bij hun inventarisatie vonden ze dat er 401.000 km² met gletsjers is bedekt en 121.000 km² met ijskappen.

Deze ijsbedekkingen zijn door de onderzoekers op basis van een aantal karakteristieken omgerekend naar ijsvolumes. Zij komen tot een totaal volume van 87.000 km³, met een mogelijke afwijking van 10.000 km³. Opvallend is dat de hoeveelheden ijs in de ijskappen niet veel groter blijken te zijn dan die in de gletsjers: deze twee typen ijs bevatten resp. 59% en 41% van het totaal (buiten Antarctica en Groenland!). Het volume van 87.000 km³ zou, als het volledig door afsmelten zou verdwijnen, een zeespiegelstijging opleveren van 24,1 cm; de hiervoor genoemde onzekerheidsmarge zou deze stijging 2,6 cm hoger of lager kunnen doen uitvallen.